วันศุกร์ที่ 11 กันยายน พ.ศ. 2552

คนแอบรัก กับ คนถูกรัก

เคยแอบรักใครมั๊ย?.....
...หลายคนก็คงมีคนที่ตัวเองเคยแอบชอบอยู่บ้าง จริงมั๊ย?
เวลาได้รับรู้เรื่องเขา ได้เจอหน้าเขา ได้ยินเสียงเขา
มันช่างทำให้ใจ เบิกบาน สั่นไหวเสียนี่กระไร...

จากนั้นความพยายามที่จะพาตัวเองไปอยู่ใกล้ ไปรับรู้ ไปสัมผัสเขาคนนั้น ก็ถาโถมเข้ามา
จนบางครั้งอาจจะดูเยอะเกินไปหน่อย ที่เป็นแบบนั้นก็เพราะว่า "ความคาดหวัง"

"ความคาดหวัง"เป็นตัวอันตราย ที่ซุกซ่อนมากับสิ่งต่างๆที่เราอยากทำให้เขามีความสุข
หากชอบใคร โดยที่ไม่คาดหวังให้เขามาชอบตอบได้ก็คงจะดี
เพราะบางที "ความผิดหวัง"เพื่อนของความคาดหวังที่เราไม่อยากเจอ
มักจะเดินตามมาอย่างเงียบๆเสมอ และเมื่อถึงตอนนั้นเราคงปฏิเสธ "ทุกข์" ไปไม่ได้

...ในขณะที่เรากำลังแอบชอบใครคนนึงอยู่...

ก็มีใครอีกคนมาชอบเรา...จะทำอย่างไรดี ?
ในเมื่อเราเทใจ ให้ความสนใจ ชื่นชอบ ให้กับอีกคนไปเสียแล้ว
คนมาใหม่ ก็แสดงความจริงใจ สนใจ และชอบพอเี่ราไม่ได้น้อยเลย....


เปิดใจ...หรือ...ปิดใจ ?

ยากที่จะตอบ หลายความรู้สึกเกิดขึ้น
รู้สึกดี อยากเ็ป็นมิตร เห็นใจ แต่บางครั้งก็ รำคาญ
เป็นเพราะเขาคนนั้นก็พกพา "ความคาดหวัง" มากมายมาด้วยนั่นเอง
และสิ่งที่เกรงกลัวนั้นก็ืคือ เราจะเป็นผู้สร้าง "ความผิดหวัง" ให้กับเขา
จะปฏิเสธมิตรภาพ รึ ก็ไม่ถนัด แต่จะให้ชอบ ก็ทำไม่ได้

หากเขาเข้ามาในจังหวะที่ไม่ได้มีใครในความสนใจอีกคนอยู่
ก็คงจะ ใช้หัวใจอย่างยุติธรรม เพื่อหาข้อสรุปได้ง่ายกว่านี้

แต่มีคำถามนึงที่เกิดขึ้นในใจ ก็คือ.....
คนที่เราแอบรักจะรู้สึกเหมือนเราขณะถูกแอบรักบ้างมั๊ยหนอ ?
เป็นคำถามที่อยากรู้คำตอบ มากมายขณะนี้
คำตอบคงไม่ได้รู้ง่ายๆ แต่ที่แน่ใจและจะทำต่อจากนี้คือ...

จะไม่ใช้ "ความคาดหวัง" มานำทางมากจนอีกคน "รำคาญ" อย่างแน่นอน


เคยถูกรักมั๊ย ?



วันเสาร์ที่ 25 กรกฎาคม พ.ศ. 2552

ฝันถึงคนรักเก่า...ได้พบคนถูกใจ....???

หลังจากได้ห่างหายไปแรมปี ก็ได้กลับมาเขียนอีกครั้ง
วันนี้ก็คงเหมือนกับวันธรรมดาๆ ที่ยุ่งเหยิงวันนึง
ที่แปลกไปคือการตื่นขึ้นมาอย่างอารมณ์ดี เพราะฝันดี...

ฝันดีรึ?....การฝันว่าคนรักเก่ามาขอคืนดี เรียกว่าฝันดีมั๊ย?
ไม่รู้เหมือนกัน มันน่าแปลกใจ ที่ตั้งคำถามนี้กับตัวเองแบบนี้
การเรียนจิตวิทยามาก ก็ทำให้เราวิเคราะห์จิตตัวเองมากไปด้วย
แต่หากมองในมุมของจิตใจแล้วล่ะก็ คงไ่ม่มีอะไรมากไปกว่า
ความต้องการมิตรภาพดีดี กลับคืนมา....

วันนี้มีอะไรน่าแปลกใจเกิดขึ้น หลายอย่าง...
เริ่มจากตื่นมาพร้อมกับรู้สึกว่าเราไม่ได้โกรธกัน ไม่ได้ไม่เข้าใจกัน
แม้เพียงในฝันก็เหอะ.... ^^ มันก็สร้างความสบายใจเล็กๆได้

ไปเรียนด้วยความรู้สึกอยากเรียนรู้ ได้เจอเพื่อนที่ห่างหายไปนาน
ได้เจอพี่ๆน้องๆที่รู้จักคุ้นเคย ได้เจอบรรยากาศเก่าๆ บรรยากาศแห่งการเรียนรู้
ที่ห่างหายไปเสียนาน รู้สึกสบายใจอย่างบอกไม่ถูก

และที่สำคัญที่สุด ได้เจอกับใครคนนึง โดยไม่ไ้ด้คาดหมาย
คนที่เคยสร้างความรู้สึกน่าค้นหา น่าสนใจ น่าชิดใกล้
ให้เกิดขึ้นกับฉันเมื่อนานมาแล้ว นานจนเกือบจะลืมเขาไป
ไม่เพียงได้พบ ได้คุย ได้แลกเปลี่ยนข่าวคราวเท่านั้น
ยังได้ร่วมรู้สึกถึงประสบการณ์ ที่ลึกไปในจิตใจ...เคยรู้สึกถึงความรู้สึกของคนอื่นโดยเปิดเพียงใจสัมผัสบ้างหรือไม่?
รู้มั๊ยว่ามันเป็นความรู้สึกที่พิเศษอย่างบอกไม่ถูก

เคยนั่งนิ่งๆ ตรงข้ามคนที่แอบสนใจ แล้วสบตา มองหน้า สำรวจ เขาบ้างมั๊ย?
มันเขินจนไม่รู้จะมองที่จุดไหนบนใบหน้าเขาดี

เคยต้องแลกเปลี่ยนความรู้สึกกับคนที่คุณถูกใจเขามั๊ย?
ไม่รู้จะอธิบายอะไรออกมาสื่อเสียงจังหวะหัวใจที่เต้นรัวอยู่ได้

นี่ฉันกำลังถูกใจเขาอยู่ใช่มั๊ย?....

รู้สึกคล้้ายกับตอนพบกันครั้งแรก....

รู้สึกมากขึ้นถึงความน่าค้นหา น่าสนใจ....

รู้สึกสบายใจ อบอุ่นเหมือนได้รับการดูแล...
.
.
.
รู้สึก รู้สึก รู้สึก รู้สึก
.
.
รู้สึก รู้สึก รู้สึก
.
.
.
รู้สึก รู้สึก
.
.
.
.
รู้สึก
.
.
.
.
.
"อยากเจอ"

วันพุธที่ 18 มีนาคม พ.ศ. 2552

...ความรัก 'ไม่มี' เหตุผล แต่ ความไม่รัก 'มี' เหตุผลเสมอ...



...ความรัก"ไม่มี"เหตุผล

.....งานแต่งงานงานที่หกของปีนี้ผ่านพ้นไปอย่างชื่นมื่นยินดีด้วยกับปลายฝนและพี่ต๋อย ขอให้ความรักทั้งสองมั่นคงตลอดไป ปีนี้เป็นปีแห่งความรักเลยก็ว่าได้ เพราะว่าผ่านไปเพียงสามเดือน ก็ได้มีโอกาสไปเป็นสักขีพยานแห่งความรักของคนถึงหกคู่เลยทีเดียว และกำลังจะตามมาอีกเป็นคู่ที่เจ็ด แปด ช่างเป็นปีที่แสนดี อบอวลไปด้วยความรัก จริง จริง...

หลายบรรยากาศในงานแต่ง ที่เป็นหนึ่งด้วยความรักนั้น
มีหลายบทเพลงแห่งความรัก ลอยผ่านเข้ามาในการรับรู้
มีหลายวลี พร่ำคำมั่นสัญญารัก เวียนผ่านเข้ามาในความรู้สึก
มีหลายอากับกิริยา แสดงความห่วงใย รักใคร่ หลั่งไหลเข้ามาในความทรงจำ

ไม่ว่าจะเป็นสิ่งใดก็ตามที่แสดงออกถึงรักนั้น ช่างหวานชื่น สวยงาม น่าจดจำเสมอ
นั่นสินะ คนเราถึงขาดความรักไม่ได้เสียเลย รักเป็นเรื่องยิ่งใหญ่นักหนาของชีวิตคนสร้างให้คนมีชีวิตใหม่ หรือ ทำลายให้ชีวิตคนดับสูญไป ก็ย่อมได้

ใครจะให้คำตอบได้ว่าเหตุใดคนสองคนจึงรักกัน?

ความน่ารัก ความชอบพอ การคุยถูกคอ ความถูกตา ความต้องใจ สิ่งใดเล่าที่ทำให้คนเรารักกันมักหาเหตุผลมาตอบยากนัก เหมือนคำตอบหนึ่งที่เคยมีใครคนนึงตอบกับฉันยามสงสัยว่า"เราชอบเธอแบบไม่มีเหตุผล..." เหตุผลของความรักที่แท้นั้นคืออะไรก็ไม่อาจมีใครให้คำตอบได้รู้แต่เพียง "ก็คนมันรัก" เท่านั้นเอง

ยามรัก รักสามารถเปลี่ยนโลกใบนี้ให้สวยงามหวานชื่น อุปสรรคใดๆก็เล็กน้อยแทบหมดไปกำลังใจมากมายถาโถม ความหวังสว่างพร่างพราว เมื่อความรักอยู่รายล้อมรอบตัวเรา

"...รักหากเกิดกับใคร....สุขทุกข์ใดไม่เคยนึกหวั่น....สร้างความหวังในใจพลัน....จะยากไร้ไม่สำคัญ....ขอรักนั้นมาแนบกาย....."


พบรัก - แกรนด์เอ็กซ์

แล้วยามหมดรักเล่า โลกทั้งใบกลับมืดมน มองไม่เห็นหนทางก้าวเดิน อุปสรรคมากมายสร้างขึ้นด้วยตนเองขาดซึ่งเรี่ยวแรงกำลังใจในชีวิต ไร้ความหวัง เมื่อคนที่รักทวงความรักคืนไป

"...ความรัก ต้องพังลงไป...อนาคต ที่สุดก็ผ่านพ้นไป....เหลือเพียงหัวใจที่ยับเยิน...บาดแผล ลึกเกินเยียวยา...ตื่นจากฝัน...เพราะถูกปลุกด้วยน้ำตา...ทุรนทุราย...หัวใจเหนื่อยล้า"


อกหัก-yoysy.mp3 -

ทำให้หวนนึกถึงเรื่องราวชีวิตตนเอง ที่ผ่านเหตุการณ์เหล่านี้มา
และทุกๆสิ่งยังคงวนเวียนอยู่ในความรู้สึก ความทรงจำไม่จางหายไป

ถ้อยคำพร่ำบอกสัญญาว่าไม่ทำให้เสียใจ ยังคงชัดเจนดังก้องกังวาล
ถ้อยคำรักยามทวงถาม เด่นชัดเหมือนกล่าวไปไม่นาน
รอยยิ้มยามพบเจอ ช่างหวานนักเหมืือนภาพวาดในความรู้สึก
ร้อยอากัปกิริยา เอาใจใส่ นั้นยังตราตรึงไม่เปลี่ยนแปลง

เพียงไม่นาน...

ลืมเลือนแล้วเสียสิ้นถ้อยคำสัญญา
ลืมเลือนแล้วเสียสิ้นร้อยคำบอกรัก
ไร้แล้วซึ่งรอยยิ้มอันอ่อนโยน
ไร้แล้วซึ่งการเอาใจใส่จากใจจริง

เพราะเหตุใดเล่า?? คำตอบนั้นคือเหตุผลนานับประการที่พลั่งพลูโดยไม่รอให้ถาม
และ การจากไปของเพื่อนที่น่ารักคนเดิม

ช่างต่างเหลือเกินกับยามรัก
ช่างลำบากที่จะเข้าใจ
ช่างสั่นไหวในความรู้สึก
ช่างยากยิ่งที่จะลืมเลือน

...เหตุผลมากมายถูกถ่ายทอดมาเพื่อตัดรอน มิตรภาพ ความรัก ความสัมพันธ์
แต่ก็ไม่ได้ทำให้เจ็บปวดเท่ากับการกระทำของคนที่ได้ชื่อว่าเคยรักกัน จนหลายครั้ง
เกิดคำถามในใจว่า ความทรงจำของคนนั้นถูกลบได้ง่ายเหมือนกระดาษเชียวหรือ?
แม้แต่ปลาทองยังมีความจำมากกว่าสามวินาทีเลย หรือวิธีการที่จะลบเลือนความทรงจำคือการทำเป็นไม่รู้จักกัน การกระทำทั้งหมดนั้น ไม่ว่าจะมีจุดประสงค์ใดก็ตาม
มันได้สร้างบาดแผลอันยิ่งใหญ่ให้กับคนๆนึงที่มีมิตรภาพที่ดีให้ตลอดมาและตลอดไป....


แต่ ความไม่รัก 'มี' เหตุผลเสมอ...


วันพฤหัสบดีที่ 8 มกราคม พ.ศ. 2552

"Only Love is Real" แล้วเราก็ข้ามเวลามาพบกัน...


หนังสือ
"Only Love is Real" เราจะข้ามเวลามาพบกัน ไ้ด้มาอยู่ในมือฉันโดยคนๆนึงตั้งใจสั่งซื้อมาให้ เขาคนนั้นรู้จักหนังสือเล่มนี้จากบทสนทนาระหว่างเรา และได้ฟังเพลงอันแสนเศร้าซึ้งของเรื่องนี้ที่ฉันส่งให้ ถึงกับเป็นแรงบันดาลใจให้เขาลงทุนสั่งซื้อหนังสือเรื่องนี้สำหรับเรา เพราะหาไม่ได้ตามท้องตลาดในเวลานั้น

ครั้งแรกที่เขาบอกฉันว่าเขาสั่งซื้อให้ฉัน ฉันยังงงๆอยู่ว่าจะซื้อเผื่
อทำไม แม้ว่าอยากอ่านแต่ก็หยิบยืมเอาก็ได้และก็เกรงใจที่เขาต้องซื้อให้ จนเขาต้องค่อยๆเอ่ยบอกกับฉันด้วยน้ำเสียงอายๆว่า "เราซื้อให้...." เพียงแค่นั้นก็ไม่ต้องเอ่ยอะไรอีก เป็นอันรู้กัน และทำให้ฉันมั่นใจมากมายว่าเขารู้สึกอย่างไรกับฉัน หลังจากที่สงสัยมานาน

ในวันที่เขาดั้นด้นเอาหนังสือมาให้ฉันด้วยตัวเอง เป็นวันที่แสนยุ่งเหยิงของเรา2คน ฉันก็มีสอบตอนเย็น เขาเองก็งานยุ่งมาก แต่เขาก็ยืนยันว่า "เราจะข้ามรถติดเพื่อมาพบกัน" ^^ ทำเอาคนฟังยิ้มไม่หุบเลย แล้วเราก็ได้พบกันแม้ช่วงเวลาอันแสนสั้น ในร้านเค้กริมแม่น้ำเจ้าพระยา บรรยากาศช่วงบ่ายอันแสนอบอ้าว แต่เชื่อมั๊ยว่ามีคน2คนที่นั่งคุยยิ้มน้อยยิ้มใหญ่กันที่ระเบียงริมน้ำนั้นได้อย่างสบายใจ ลืมความยุ่งเหยิงของวันนั้นไปสนิทเลย...


แล้วช่วงเวลาอาหารว่างวันนั้น ฉันก็รู้สึกพิเศษๆกว่าทุกครั้งที่เราเคยไปทานอาหารด้วยกันที่ผ่านมา มันเป็นความรู้สึกพิเศษในหัวใจที่ไม่อาจจะบรรยายเป็นคำพูดใดๆได้ เมื่อเขาส่งหนังสือเล่มนี้ให้ฉัน(ฉันรู้อยู่แล้ว) และฉันก็มอบสมุดโน๊ตภาพวาดหญิงสาวแสนหวานสีชมพู(ที่ชอบมากจนไม่กล้าใช้)ให้กับเขาและยังย้ำว่าสมุดเล่มนี้ฉันชอบมันมาก ฉันรู้สึกว่ามันเหมือนฉัน ดูแลให้ดีๆนะ เขาก็รับปากและรู้สึกเช่นเดียวกัน แต่ที่ทำให้ฉันรู้สึกพิเศษที่สุดก็คือเมื่ออ่านการ์ดที่แนบมากับหนังสือ มีข้อความสั้นๆ พร้อมรูปการ์ตูนประกอบว่า "ยินดีที่เราได้พบกัน" เพียงแค่นั้นทั้งรอยยิ้มและหัวใจก็เบ่งบานมากมาย


ตลอดเวลาหลายเดือนที่หนังสือเล่มนี้อยู่กับฉัน มีหลายครั้งที่ฉันพยายามอ่านให้จบ แต่ตามนิสัยที่มักจะเก็บรายละเอียดและทำความเข้าใจทุกวลี(มากไปหน่อย)ทำให้ฉันเพิ่งอ่านมันจบในวันนี้ วันที่ฉันไม่มีเขาเจ้าของหนังสือเล่มนี้อยู่เคียงข้างอย่างที่เคยคิดไว้....

เรื่องราวของ Soul Mates (คู่แท้) Soul recognition (ดวงวิญญาณจำกันได้) ในหนังสือได้มากระตุ้นความรู้สึกหลายๆอย่างของฉัน หนึ่งในนั้นก็คือคำพูดของเขาในคราวที่ตอบคำถามของฉันยามที่สงสัยว่าทำไมถึงชอบฉัน เขาก็ไม่สามารถบอกเป็นเหตุผลใดๆได้สักครั้ง เพียงแต่ย้ำอย่างเขินๆให้ฉันรู้ว่า
"เราชอบเธอแบบไม่มีเหตุผล...เพียงแค่ได้เห็นก็คิดว่าต้องเอาตัวไปรู้จักเธอให้ได้เท่านั้นเอง..."

หากเนื้อหาในหนังสือเป็นเรื่องจริง แสดงว่าเราก็ต้องเคยผูกพันกันมาก่อนแต่หนหลังในอดีต เขาจึงสนใจฉันเป็นพิเศษเช่นนี้ เหมือนกับที่ฉันก็รู้สึกพิเศษๆกับเขาเช่นกัน แต่เนื้อหาก็ได้บอกไว้อีกว่า
...เราอาจจะไม่ได้ลงเอยกับคู่แท้ที่ผูกพันกันอย่างแน่นแฟ้นที่สุดก็เป็นได้ บางทีคู่แท้ของเราอาจมีมากกว่าหนึ่งคน การเดินทางของดวงวิญญาณเรามีมาหลายต่อหลายชาติภพ ทำให้ผูกพันกับดวงวิญญาณอีกหลายดวงที่ตามกันมา พวกเขาเหล่านั้นอาจเป็นใครก็ได้ที่เราคุ้นเคยด้วย แต่นิสัยของความกลัว เกลียด ขลาดเขลา ก็อาจจะครอบงำดวงจิตให้มีบทบาทในความสัมพันธ์ แม้ว่าจะเป็นคู่แท้ของกันก็ตาม หากเลือกที่จะไม่เรียนรู้ ไม่เติบโต ความรักก็มีอันต้องพังทลาย.... บางทีอาจจะมีโอกาสครั้งใหม่ในชาติภพหน้ารอเราอยู่ ก็เป็นได้ ยกเว้นแต่กรณีที่เขาจะสำนึกตัวตื่นมาทันในชาติภพนี้

ไม่ว่าจะเป็นอย่างไรก็ตาม ความผูกพันธ์จะเคยมีต่อกันในครั้งอดีตกาล หรือ อนาคตกาลจะมีหรือไม่ แต่ที่แน่ๆความผูกพันธ์ในช่วงเวลาไม่กี่เดือนที่ผ่านมานี้ ยังคงฝังแน่นลึกอยู่ในจิตใจ และยังคงพิเศษอยู่เสมอ แม้ว่าเราอาจจะมาพบกันเพื่อทำภาร
กิจใดภารกิจหนึ่งให้สำเร็จตามชะตาลิขิตก็ตาม แต่ขอให้รู้อยู่เสมอว่าดวงจิตดวงนี้ก็ยังคงอยากเป็น"มิตร"เสมอ และ "ยินดีที่เราได้พบกัน"ไม่เคยเปลี่ยนแปลง...

...แล้วเราก็ข้ามเวลามาพบกัน...


เราจะข้ามเวลามาพบกัน (The Only Love is Real) - ก้อย รัชวิน Feat. ปอย Portrait

เปิดศักราชใหม่กับการไปทำบุญกันดีกว่า!!!


วันอาทิตย์ 18 ม.ค. 52 นี้ ช่วงบ่าย ปาล์มจะไปทำบุญบ้านเด็กพิการทางสมอง "บ้านราชาวดี" ที่ปากเกร็ด จ.นนทบุรี รับบริจาคทุนทรัพย์แล้วแต่ศรัทธา เพื่อนำไปซื้อข้าวสารอาหารแห้งนำไปบริจาค หรือ มีเสื้อผ้าเด็กที่อยู่ในสภาพดี ก็สามารถส่งมาให้ได้

จาก การโทรไปสอบถามที่บ้านเขาต้องการนมผงเด็กอ่อน คาเนชั่น และกางเกงเด็กขอบยางยืดให้เด็กอายุ ประมาณ 5 ขวบมากๆ คิดว่าเงินส่วนที่ได้จะนำไปซื้อให้เขาเพิ่มด้วย และไปเลี้ยงของว่างเด็กอีกนิดหน่อย ส่วนเงินส่วนที่เหลือก็จะบริจาคเข้ากองทุนของบ้านต่อไป หากต้องการสมทบทุนก็ติดต่อปาล์ม ได้ที่ palmy_lovely@hotmail.com แล้วจะส่งเลขบัญชีไปให้ หรือ โทรมาที่ 081-4383269 ก็ได้นะคะ

แต่ ถ้าหากว่างก็ไปด้วยกันเลย ไปร่วมกันเป็นผู้ให้ ให้กับเด็กด้อยโอกาส ต้อนรับศักราชใหม่ เพื่อชีวิตที่สดใส สุขสดชื่น ตลอดปีและตลอดไปกันนะคะ...^^

ps. สามารถเข้าไปดูรูปที่ไปทำบุญที่บ้านครูน้อยเมื่อปีที่แล้วได้นะคะ ที่ http://palmylovely.spaces.live.com/ จ้า

วันพุธที่ 24 ธันวาคม พ.ศ. 2551

ความทรงจำ...




วันนี้ได้ดูละครเรื่องหนึ่ง พระเอกกำลังคิดถึงนางเอก ...
เขามองไปยังที่ต่างๆภายในบ้าน ก็มีภาพความทรงจำที่ได้เคยอยู่กับนางเอกลอยขึ้นมา ทุกๆภาพนั้นเป็นช่วงเวลาที่แสนดีที่เคยเกิดขึ้น แต่ตอนนี้เขาไม่สามารถอยู่กับเธอได้อีกต่อไปแล้ว ความทรงจำเหล่านั้นจึงกลายเป็นจินตนาการที่หลอกหลอน ให้เศร้าใจ และไม่อยากจะทนอยู่ ณ ที่นั้นได้อีกต่อไป...

ภาพความทรงจำ หรือ จินตนาการ นั้นมีทั้งทำให้ใบหน้าเราเปื้อนรอยยิ้ม และยังทำให้เปื้อนรอยน้ำตาได้ด้วยโดยเฉพาะเราได้กลับไป ณ ที่ที่นั้นในเวลาที่ชีวิตเรากำลังเผชิญหน้ากับความเปลี่ยนแปลง ใจกำลังสั่นไหวไม่แปลกอะไรหากเราจะหวนนึกถึงใครที่เคยมีช่วงเวลาที่ดีร่วมกัน ณ ที่นั้น ....
หากเป็นช่วงที่เรามีสุขเราคงจะยิ้มได้ แต่หากเป็นช่วงที่เรามีทุกข์ล่ะ
โดยเฉพาะทุกข์ที่เกิดจากคนคนนั้น...

วันเวลาหมุนเวียนไป สถานที่ก็เป็นที่เดิมที่แปลเปลี่ยนไปตามกาลเวลา มีแต่เราต่างหากที่มักจะหยุดความทรงจำเอาไว้ไม่เปลี่ยนแปลง...
หากเราเอาแต่วิ่งหนี ไม่ยอมรับความจริง พยายามลืม พยายามลบภาพความทรงจำเหล่านั้น เราก็คงไม่สามารถออกไปไหนได้อีกเลย แม้แต่ในสถานที่ที่เราชอบมากที่สุด จริงมั๊ย?
เพราะทุกที่ย่อมมีภาพของเขาคนนั้นอยู่ ทุกที่ย่อมมีภาพของช่วงเวลาที่ดีของเราอยู่

เราต้องอยู่กับมันให้ได้ ทุกสิ่งทุกอย่างต้องแปรเปลี่ยน ใจเราจึงต้องเข้มแข็งขึ้นตามการเปลี่ยนแปลงของกาลเวลาเช่นกัน ภาพความทรงจำไม่อาจลบเลือน หากจะไม่ให้ภาพเหล่านั้นคอยหลอกหลอน เราต้องเก็บทุกสิ่งทุกอย่างทั้งดีและไม่ดีไว้ด้วยความรู้สึกที่ชื่นชม ขอบคุณทุกๆเรื่องราว ทุกๆคนที่ร่วมกันสร้างภาพความทรงจำเหล่านั้นต่างหาก...


โค้ดHi5 โค้ดเพลงHi5ความทรงจำคุยสด

วันอังคารที่ 23 ธันวาคม พ.ศ. 2551

...HaPpY bIrThDaY To Me...


วันเกิดของฉัน...
วันเวลาหมุนเวียนเปลี่ยนไปทุกปี...
วันเปลี่ยนคนย่่อมเปลี่ยนตาม...


วันเกิด เป็นวันที่'ตัวตน'ของเราเริ่มก่อตัวขึ้น...
วันเกิด เป็นวันที่มีผู้เบิกบานใจที่ได้เฝ้ามองดู'ตัวตน'ของเราเติบโตอย่างมั่นคง...
วันเกิด เป็นวันที่เราน่าจะได้ใส่ใจมองดู'ตัวตน'ของเราเป็นพิเศษกว่าวันอื่นๆ...

หากใส่ใจ อารมณ์มีความสุข สนุกสนานกับสิ่งนอกกายที่จะเป็นของเก่าในวันพรุ่งนี้ จะมีประโยชน์อะไร...
หากใส่ใจ เพียงว่าใครจะจำวันเกิดเราได้ทั้งที่พวกเค๊าก็มีวันเกิดของใครอีกหลายคนให้ต้องจดจำ จะมีประโยชน์อะไร...
หากใส่ใจ กับคำอวยพรที่แสนวิเศษเพียงอย่างเดียวโดยลืมคุณค่าที่ซ่อนอยู่ในคำอวยพรนั้น จะมีประโยชน์อะไร...
หากไม่ใส่ใจ'ตัวตน'ของตนเองแล้ว จะเกิดประโยชน์อะไร...

แท้จริงแล้ว สิ่งที่ควรใส่ใจเป็นพิเศษในวันเกิด หาใช่ ของขวัญ คำอวยพร งานเลี้ยง หรือผู้คน สิ่งเหล่านั้นคือความหวัง กำลังใจ มิใช่ชีวิตเรา...
แท้จริงแล้ว
สิ่งที่ควรใส่ใจเป็นพิเศษในวันเกิด คือคนเพียงไม่กี่คนที่ได้เฝ้ามองดู'ตัวตน'ของเราเติบโตอย่างมั่นคงมาตลอด มิใช่หรือ...

แท้จริงแล้ว สิ่งที่ควรใส่ใจเป็นพิเศษในวันเกิด ความเจริญงอกงามของ'ตัวตน' ว่าเราได้ทำประโยชน์ ต่อตนเอง ต่อคนที่เรารัก ต่อคนที่รักเรา และต่อผู้อื่น มามากแค่ไหนแล้ว มิใช่หรือ...

...HaPpY bIrThDaY To Me & OtHeRs...