ความทรงจำ...

วันนี้ได้ดูละครเรื่องหนึ่ง พระเอกกำลังคิดถึงนางเอก ...

เขามองไปยังที่ต่างๆภายในบ้าน ก็มีภาพความทรงจำที่ได้เคยอยู่กับนางเอกลอยขึ้นมา ทุกๆภาพนั้นเป็นช่วงเวลาที่แสนดีที่เคยเกิดขึ้น แต่ตอนนี้เขาไม่สามารถอยู่กับเธอได้อีกต่อไปแล้ว ความทรงจำเหล่านั้นจึงกลายเป็นจินตนาการที่หลอกหลอน ให้เศร้าใจ และไม่อยากจะทนอยู่ ณ ที่นั้นได้อีกต่อไป...

ภาพความทรงจำ หรือ จินตนาการ นั้นมีทั้งทำให้ใบหน้าเราเปื้อนรอยยิ้ม และยังทำให้เปื้อนรอยน้ำตาได้ด้วยโดยเฉพาะเราได้กลับไป ณ ที่ที่นั้นในเวลาที่ชีวิตเรากำลังเผชิญหน้ากับความเปลี่ยนแปลง ใจกำลังสั่นไหวไม่แปลกอะไรหากเราจะหวนนึกถึงใครที่เคยมีช่วงเวลาที่ดีร่วมกัน ณ ที่นั้น ....
หากเป็นช่วงที่เรามีสุขเราคงจะยิ้มได้ แต่หากเป็นช่วงที่เรามีทุกข์ล่ะ
โดยเฉพาะทุกข์ที่เกิดจากคนคนนั้น...

วันเวลาหมุนเวียนไป สถานที่ก็เป็นที่เดิมที่แปลเปลี่ยนไปตามกาลเวลา มีแต่เราต่างหากที่มักจะหยุดความทรงจำเอาไว้ไม่เปลี่ยนแปลง...
หากเราเอาแต่วิ่งหนี ไม่ยอมรับความจริง พยายามลืม พยายามลบภาพความทรงจำเหล่านั้น เราก็คงไม่สามารถออกไปไหนได้อีกเลย แม้แต่ในสถานที่ที่เราชอบมากที่สุด จริงมั๊ย?
เพราะทุกที่ย่อมมีภาพของเขาคนนั้นอยู่ ทุกที่ย่อมมีภาพของช่วงเวลาที่ดีของเราอยู่

เราต้องอยู่กับมันให้ได้ ทุกสิ่งทุกอย่างต้องแปรเปลี่ยน ใจเราจึงต้องเข้มแข็งขึ้นตามการเปลี่ยนแปลงของกาลเวลาเช่นกัน ภาพความทรงจำไม่อาจลบเลือน หากจะไม่ให้ภาพเหล่านั้นคอยหลอกหลอน เราต้องเก็บทุกสิ่งทุกอย่างทั้งดีและไม่ดีไว้ด้วยความรู้สึกที่ชื่นชม ขอบคุณทุกๆเรื่องราว ทุกๆคนที่ร่วมกันสร้างภาพความทรงจำเหล่านั้นต่างหาก...


โค้ดHi5 โค้ดเพลงHi5ความทรงจำคุยสด

...HaPpY bIrThDaY To Me...

วันเกิดของฉัน...

วันเวลาหมุนเวียนเปลี่ยนไปทุกปี...
วันเปลี่ยนคนย่่อมเปลี่ยนตาม...

วันเกิด เป็นวันที่'ตัวตน'ของเราเริ่มก่อตัวขึ้น...
วันเกิด เป็นวันที่มีผู้เบิกบานใจที่ได้เฝ้ามองดู'ตัวตน'ของเราเติบโตอย่างมั่นคง...
วันเกิด เป็นวันที่เราน่าจะได้ใส่ใจมองดู'ตัวตน'ของเราเป็นพิเศษกว่าวันอื่นๆ...

หากใส่ใจ อารมณ์มีความสุข สนุกสนานกับสิ่งนอกกายที่จะเป็นของเก่าในวันพรุ่งนี้ จะมีประโยชน์อะไร...
หากใส่ใจ เพียงว่าใครจะจำวันเกิดเราได้ทั้งที่พวกเค๊าก็มีวันเกิดของใครอีกหลายคนให้ต้องจดจำ จะมีประโยชน์อะไร...
หากใส่ใจ กับคำอวยพรที่แสนวิเศษเพียงอย่างเดียวโดยลืมคุณค่าที่ซ่อนอยู่ในคำอวยพรนั้น จะมีประโยชน์อะไร...
หากไม่ใส่ใจ'ตัวตน'ของตนเองแล้ว จะเกิดประโยชน์อะไร...

แท้จริงแล้ว สิ่งที่ควรใส่ใจเป็นพิเศษในวันเกิด หาใช่ ของขวัญ คำอวยพร งานเลี้ยง หรือผู้คน สิ่งเหล่านั้นคือความหวัง กำลังใจ มิใช่ชีวิตเรา...
แท้จริงแล้ว สิ่งที่ควรใส่ใจเป็นพิเศษในวันเกิด คือคนเพียงไม่กี่คนที่ได้เฝ้ามองดู'ตัวตน'ของเราเติบโตอย่างมั่นคงมาตลอด มิใช่หรือ...
แท้จริงแล้ว สิ่งที่ควรใส่ใจเป็นพิเศษในวันเกิด ความเจริญงอกงามของ'ตัวตน' ว่าเราได้ทำประโยชน์ ต่อตนเอง ต่อคนที่เรารัก ต่อคนที่รักเรา และต่อผู้อื่น มามากแค่ไหนแล้ว มิใช่หรือ...

...HaPpY bIrThDaY To Me & OtHeRs...

บทเรียนบทใหม่ในฤดูหนาว...

...ฤดูหนาว...

ใครหลายคนอาจจะชอบฤดูนี้ โดยเฉพาะคนที่มี"ความรัก"
"ฉัน" ก็เช่นกัน วันเวลาจะผ่านไปกี่หนาวแล้วก็ตาม ฤดูหนาวก็ยังเป็นฤดูที่โปรดปรานเช่นเดิมและฉันก็รอคอย ใครคนนึงเสมอให้เขาได้มาปรากฏกายอยู่เคียงข้างฉัน ในฤดูที่แสนโปรดปรานนี้สักที

จนปีนี้..."เขา"คนนั้นก็ได้เข้ามาในช่วงชีวิต ทำให้มีความหวังว่าฤดูหนาวปีนี้ คงจะไม่ต้องรอคอยใครอีกแล้วและช่วงเวลาที่ผ่านมา"เขา"

ก็ทำให้ฉันรู้สึกเช่นนั้นจริงๆ ทำให้มีช่วงเวลาที่ดีเคียงข้างกัน ทำให้รอยยิ้มหวานมากขึ้นกว่าเดิม ทำให้มีกำลังใจต่อสู้งานหนัก ทำให้ความอบอุ่นแทรกซึมในหัวใจ ทำให้มีความรู้สึกรักเหมือนคนอื่นบ้างจริงๆ สักที ...

แต่แล้ว...เพียงก้าวเข้าสู่ฤดูแสนโปรดปราน "เรา" ก็มีอันต้องมีทางเิดินคนละทาง ไม่ใช่ไม่ได้ "รักกัน" เพียงแต่เราไม่สามารถเข้ากันได้ ทำให้ฤดูหนาวที่คิดไว้ว่าคงจะอบอุ่นหัวใจสักทีในปีนี้ ก็เป็นอันต้องทนเหน็บหนาวต่อไป...

ทุกๆ ฤดูแสนโปรดปรานของฉัน มักจะเกิดบทเรียนบทใหม่ให้ได้เรียนไปพร้อมๆ กับช่วงชีวิตที่เพิ่มขึ้นเสมอๆ ปีนี้ก็เช่นกัน บทเรียนบทใหม่หลายต่อหลายบทแวะเวียนมาทักทายและให้เรียนรู้ ความรัก ความสมหวัง ความอบอุ่น ความสุขใจ ความผิดหวัง ความเสียใจ ความทุกข์...

ทำให้เติบโตเพื่อจะยืนหยัดต่อสู้กับ "ความไม่คงที่" ของชีวิต ไม่มีอะไรแน่นอน ไม่มีอะไรจีรังยั่งยืน มีแต่ความเปลี่ยนแปลงในทุกย่างก้าว ดังนั้นการกระทำทุกสิ่งอย่างจำเป็นอย่างยิ่งที่จะ "เผื่อใจ" ไว้รับกับความผิดหวังที่จะเกิดขึ้น คงไม่มีใครจะประสบความสำเร็จทุกเรื่องไปทั้งชีวิต หากเราลืมความจริงในข้อนี้ไป เราก็คงต้องจมอยู่กับความทุกข์ไม่มีวันสิ้นสุด ไม่มีแรงก้าวเิดินหน้า ทั้งที่ชีวิตยังมีวันพรุ่งนี้เสมอ จริงมั๊ย?

ทุกๆความทรงจำที่เกิดขึ้นนั้น นับว่าเป้นช่วงเวลาที่ดีมากในชีวิต อาจจะสุขบ้างทุกข์บ้าง แต่ก็ทำให้ฉันเติบโต และไม่มีวันที่จะลืมเลือนความทรงจำหล่านั้นได้เลย ฉันจะเก็บเรื่องราวทุกๆ เรื่องราวเอาไว้ คอยย้ำเตือนหัวใจตัวเองว่าเคยมีช่วงเวลาที่แสนพิเศษมากแค่ไหนในช่วงชีวิตหนึ่ง คอยสอนให้ใจฉันเข้มแข็งและมีเรี่ยวแรงเิดินต่อไปในวันข้างหน้าพร้อมกับความหวังเสมอ...

แม้ฤดูหนาวนี้จะยังไม่มีใครคนหนึ่งเคียงข้าง แต่ฉันก็มีใครอีกหลายคนที่คอยอยู่ข้างๆเสมอ ไม่เปลี่ยนแปลง คงจะทดแทนกันได้อย่างแน่นอน เพราะพวกเขาเหล่านั้นมีแต่ความห่วงใยและปรารถนาดีให้กันเสมอมาและตลอดไป นี่ก็คืออีกบทเรียนหนึ่งในฤดูหนาวนี้ ที่ฉันจะไม่มีวันลืมเลือน...


...ขอบคุณฤดูหนาวที่แวะเวียนมาอีกครั้งนะคะ...

หนาวนี้ - Friday