...ฤดูหนาว...
ใครหลายคนอาจจะชอบฤดูนี้ โดยเฉพาะคนที่มี"ความรัก"
"ฉัน" ก็เช่นกัน วันเวลาจะผ่านไปกี่หนาวแล้วก็ตาม ฤดูหนาวก็ยังเป็นฤดูที่โปรดปรานเช่นเดิมและฉันก็รอคอย ใครคนนึงเสมอให้เขาได้มาปรากฏกายอยู่เคียงข้างฉัน ในฤดูที่แสนโปรดปรานนี้สักที
จนปีนี้..."เขา"คนนั้นก็ได้เข้ามาในช่วงชีวิต ทำให้มีความหวังว่าฤดูหนาวปีนี้ คงจะไม่ต้องรอคอยใครอีกแล้วและช่วงเวลาที่ผ่านมา"เขา"ใครหลายคนอาจจะชอบฤดูนี้ โดยเฉพาะคนที่มี"ความรัก"
"ฉัน" ก็เช่นกัน วันเวลาจะผ่านไปกี่หนาวแล้วก็ตาม ฤดูหนาวก็ยังเป็นฤดูที่โปรดปรานเช่นเดิมและฉันก็รอคอย ใครคนนึงเสมอให้เขาได้มาปรากฏกายอยู่เคียงข้างฉัน ในฤดูที่แสนโปรดปรานนี้สักที
ก็ทำให้ฉันรู้สึกเช่นนั้นจริงๆ ทำให้มีช่วงเวลาที่ดีเคียงข้างกัน ทำให้รอยยิ้มหวานมากขึ้นกว่าเดิม ทำให้มีกำลังใจต่อสู้งานหนัก ทำให้ความอบอุ่นแทรกซึมในหัวใจ ทำให้มีความรู้สึกรักเหมือนคนอื่นบ้างจริงๆ สักที ...
แต่แล้ว...เพียงก้าวเข้าสู่ฤดูแสนโปรดปราน "เรา" ก็มีอันต้องมีทางเิดินคนละทาง ไม่ใช่ไม่ได้ "รักกัน" เพียงแต่เราไม่สามารถเข้ากันได้ ทำให้ฤดูหนาวที่คิดไว้ว่าคงจะอบอุ่นหัวใจสักทีในปีนี้ ก็เป็นอันต้องทนเหน็บหนาวต่อไป...
ทุกๆ ฤดูแสนโปรดปรานของฉัน มักจะเกิดบทเรียนบทใหม่ให้ได้เรียนไปพร้อมๆ กับช่วงชีวิตที่เพิ่มขึ้นเสมอๆ ปีนี้ก็เช่นกัน บทเรียนบทใหม่หลายต่อหลายบทแวะเวียนมาทักทายและให้เรียนรู้ ความรัก ความสมหวัง ความอบอุ่น ความสุขใจ ความผิดหวัง ความเสียใจ ความทุกข์...
ทำให้เติบโตเพื่อจะยืนหยัดต่อสู้กับ "ความไม่คงที่" ของชีวิต ไม่มีอะไรแน่นอน ไม่มีอะไรจีรังยั่งยืน มีแต่ความเปลี่ยนแปลงในทุกย่างก้าว ดังนั้นการกระทำทุกสิ่งอย่างจำเป็นอย่างยิ่งที่จะ "เผื่อใจ" ไว้รับกับความผิดหวังที่จะเกิดขึ้น คงไม่มีใครจะประสบความสำเร็จทุกเรื่องไปทั้งชีวิต หากเราลืมความจริงในข้อนี้ไป เราก็คงต้องจมอยู่กับความทุกข์ไม่มีวันสิ้นสุด ไม่มีแรงก้าวเิดินหน้า ทั้งที่ชีวิตยังมีวันพรุ่งนี้เสมอ จริงมั๊ย?
ทุกๆความทรงจำที่เกิดขึ้นนั้น นับว่าเป้นช่วงเวลาที่ดีมากในชีวิต อาจจะสุขบ้างทุกข์บ้าง แต่ก็ทำให้ฉันเติบโต และไม่มีวันที่จะลืมเลือนความทรงจำหล่านั้นได้เลย ฉันจะเก็บเรื่องราวทุกๆ เรื่องราวเอาไว้ คอยย้ำเตือนหัวใจตัวเองว่าเคยมีช่วงเวลาที่แสนพิเศษมากแค่ไหนในช่วงชีวิตหนึ่ง คอยสอนให้ใจฉันเข้มแข็งและมีเรี่ยวแรงเิดินต่อไปในวันข้างหน้าพร้อมกับความหวังเสมอ...
แม้ฤดูหนาวนี้จะยังไม่มีใครคนหนึ่งเคียงข้าง แต่ฉันก็มีใครอีกหลายคนที่คอยอยู่ข้างๆเสมอ ไม่เปลี่ยนแปลง คงจะทดแทนกันได้อย่างแน่นอน เพราะพวกเขาเหล่านั้นมีแต่ความห่วงใยและปรารถนาดีให้กันเสมอมาและตลอดไป นี่ก็คืออีกบทเรียนหนึ่งในฤดูหนาวนี้ ที่ฉันจะไม่มีวันลืมเลือน...
...ขอบคุณฤดูหนาวที่แวะเวียนมาอีกครั้งนะคะ...
หนาวนี้ - Friday
แต่แล้ว...เพียงก้าวเข้าสู่ฤดูแสนโปรดปราน "เรา" ก็มีอันต้องมีทางเิดินคนละทาง ไม่ใช่ไม่ได้ "รักกัน" เพียงแต่เราไม่สามารถเข้ากันได้ ทำให้ฤดูหนาวที่คิดไว้ว่าคงจะอบอุ่นหัวใจสักทีในปีนี้ ก็เป็นอันต้องทนเหน็บหนาวต่อไป...
ทุกๆ ฤดูแสนโปรดปรานของฉัน มักจะเกิดบทเรียนบทใหม่ให้ได้เรียนไปพร้อมๆ กับช่วงชีวิตที่เพิ่มขึ้นเสมอๆ ปีนี้ก็เช่นกัน บทเรียนบทใหม่หลายต่อหลายบทแวะเวียนมาทักทายและให้เรียนรู้ ความรัก ความสมหวัง ความอบอุ่น ความสุขใจ ความผิดหวัง ความเสียใจ ความทุกข์...
ทำให้เติบโตเพื่อจะยืนหยัดต่อสู้กับ "ความไม่คงที่" ของชีวิต ไม่มีอะไรแน่นอน ไม่มีอะไรจีรังยั่งยืน มีแต่ความเปลี่ยนแปลงในทุกย่างก้าว ดังนั้นการกระทำทุกสิ่งอย่างจำเป็นอย่างยิ่งที่จะ "เผื่อใจ" ไว้รับกับความผิดหวังที่จะเกิดขึ้น คงไม่มีใครจะประสบความสำเร็จทุกเรื่องไปทั้งชีวิต หากเราลืมความจริงในข้อนี้ไป เราก็คงต้องจมอยู่กับความทุกข์ไม่มีวันสิ้นสุด ไม่มีแรงก้าวเิดินหน้า ทั้งที่ชีวิตยังมีวันพรุ่งนี้เสมอ จริงมั๊ย?
ทุกๆความทรงจำที่เกิดขึ้นนั้น นับว่าเป้นช่วงเวลาที่ดีมากในชีวิต อาจจะสุขบ้างทุกข์บ้าง แต่ก็ทำให้ฉันเติบโต และไม่มีวันที่จะลืมเลือนความทรงจำหล่านั้นได้เลย ฉันจะเก็บเรื่องราวทุกๆ เรื่องราวเอาไว้ คอยย้ำเตือนหัวใจตัวเองว่าเคยมีช่วงเวลาที่แสนพิเศษมากแค่ไหนในช่วงชีวิตหนึ่ง คอยสอนให้ใจฉันเข้มแข็งและมีเรี่ยวแรงเิดินต่อไปในวันข้างหน้าพร้อมกับความหวังเสมอ...
แม้ฤดูหนาวนี้จะยังไม่มีใครคนหนึ่งเคียงข้าง แต่ฉันก็มีใครอีกหลายคนที่คอยอยู่ข้างๆเสมอ ไม่เปลี่ยนแปลง คงจะทดแทนกันได้อย่างแน่นอน เพราะพวกเขาเหล่านั้นมีแต่ความห่วงใยและปรารถนาดีให้กันเสมอมาและตลอดไป นี่ก็คืออีกบทเรียนหนึ่งในฤดูหนาวนี้ ที่ฉันจะไม่มีวันลืมเลือน...
...ขอบคุณฤดูหนาวที่แวะเวียนมาอีกครั้งนะคะ...
หนาวนี้ - Friday
whatever,life goes on...
ตอบลบ^^
เพราะมีฤดูหนาว เราถึงรู้ว่าความอบอุ่นคืออะไรครับ เอาใจช่วยครับ
ตอบลบปล.อย่า งง ผมคือเพื่อนใน MSN List เองแหละ เห็นมาเขียนใน Blogger เหมือนก้นเลยดีใจ
ขอบคุณค่ะ ^^
ตอบลบ